Broadway - New York : Η Jane Fonta μας «υπογράφει» επάνω στο πρόγραμμα της παράστασης ……

Welcome to my blog
“ Το ταξίδι , όπως και η αγάπη , εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα.” Alain de Botton Ελβετός συγγραφέας

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Συνέντευξη με τον David Lynch (Human Touch)

 DAVID  LYNCH :  Δεξιοτέχνης μουσικός και σύνθετης  ( παίζει  φλάουτο , σαξόφωνο , κήμπορντς  και κρουστά )


Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ : Δεκαπέντε χρονών μαθαίνει να παίζει σαξόφωνο και λίγο αργότερα στο Λος Άντζελες ολοκληρώνει τις σπουδές του στον αυτοσχεδιασμό Jazz την σύνθεση και την αρμονία, ενώ παράλληλα παίζει σε διάφορα κλάμπς, και μεγάλες ορχήστρες στην πόλη των Αγγέλων .Το 1982 οι προσωπικές του ανησυχίες και η πηγαία του ανάγκη να γνωρίσει καινούργιους τρόπους ζωής τον φέρνουν στην Ευρώπη όπου μετά από μια περιπετειώδη εξερεύνηση φτάνει στην Ελλάδα. Σύντομα γνωρίζεται και συνεργάζεται με αξιόλογους Έλληνες μουσικούς , ενώ υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος «ΙΣΚΡΑ»μαζί με τους Τάκη Φαραζή (πιάνο. keyboards), Γιώργο Φακονά (ηλεκτρικό μπάσο) και Νίκο Τουλιάτο (κρουστά). Το 1986 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος New Day με συνθέσεις του ίδιου και των άλλων μελών του συγκροτήματος. Το 1988 κυκλοφόρησε ο δεύτερος τους δίσκος "Parasstasis" με συνθέσεις του ίδιου και των άλλων μελών του συγκροτήματος. Από το 1983 συμμετέχει σε φεστιβάλ και συναυλίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών όπως :Ελένη Καραίνδρου, Θάνος Μικρούτσικος , Γ Νταλάρας ,Ε Τσαλιγοπούλου, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας,  Joe Higgs, Temptations, Barry White κα. Στην συνέχεια συμμετέχει και δισκογραφεί με τους Human Touch ενώ το 1989 δημιουργεί το συγκρότημα Special Re-Quest με τον Στέφανο Λογοθέτη και την Σάντυ Πολίτη. Συνθέτουν την μουσική και γράφουν τους στίχους των τραγουδιών ο David Lynch και η Σαντυ Πολίτη

Τον χειμώνα του 1990 παρουσίασαν με τον Βασίλη Σούκα συνθέσεις τους στην συναυλία Ανατολή - Δύση που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής  με πρωτοβουλία του Νίκου Τουλιάτου που συμμετείχε στα κρουστά. Η συνεργασία αυτή συνέβαλε στην ανάπτυξη νέων προσωπικών στοιχείων, τα οποία χαρακτηρίζουν πλέον την μουσική του. Αυτή η καινούργια προοπτική στις μουσικές του αναζητήσεις γίνεται ορατή με την δημιουργία του συγκροτήματος ΝΟΗΣΙΣ με τους Στέφανο Λογοθέτη (drums) και Αλέξανδρο Παρασκευόπουλο (ηλεκτρικό μπάσο).Τον Σεπτέμβριο του 1995 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος του David Lynch με τίτλο "Lit'l song" ενώ για μερικά χρόνια συνεργάστηκε συναυλιακά με την πρώην σύζυγο του Έλλη Πασπαλά . Αυτήν την εποχή περιοδεύουν ως Human Touch σε πόλεις της Ελλάδας και της Ευρώπης μαζί με τον Κύπριο πιανίστα Σταύρο Λάντσια και το Κοζανίτη μπασίστα Γιώτη Κιουρκτσόγλου .

                                             Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
Αλήθεια πως αποφάσισες να έρθεις στην Ελλάδα;

Το 1982 σε ηλικία 21 χρονών αποφάσισα να αφήσω το Λος Άντζελες .Σταμάτησα από την δουλειά μου ,πούλησα το αμάξι μου ,το διαμέρισμα μου και έφυγα .Έκοψα κοντά τα μαλλιά μου για να ταξιδέψω ευκολότερα στην Ευρώπη .Δεν ήξερα που θα πήγαινα ή τι θα έκανα, απλά ταξίδευα στην Ευρώπη ,το Μαρόκο και αλλά μέρη σαν κι αυτά με την σκέψη ότι αν κάτι με «μαγνήτιζε» θα το ακολουθούσα .Έτσι όταν με ρώτησαν για πόσο καιρό θα έλειπα τους απάντησα «Από τρεις μήνες έως το υπόλοιπο της ζωής μου» . Όπως κατάλαβες ήμουν προετοιμασμένος να μην γυρίσω πίσω. Η Ελλάδα ήταν ο δέκατος ή ο ενδέκατος τόπος που πήγα , δεν ήταν στο πρόγραμμα μου να μείνω, αλλά όταν ήρθα εδώ μου φάνηκε πιο «θετικός» από τους άλλους τόπους .Ήταν ο κόσμος ,οι σχέσεις , η μουσική που με «χτύπησαν» αμέσως σαν κύμα .

Αντιμετώπισες δυσκολίες κατά την «είσοδο» σου στην Ελληνική μουσική σκηνή;

Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και για αυτό τα περιθώρια είναι λίγο «στενότερα» γεγονός που έχει τις αρνητικές πλευρές του .Από την άλλη πλευρά όμως αυτό μου επέτρεψε να πειραματιστώ. Εδώ σου επιτρέπεται να κάνεις λάθη και αυτό είναι καλό γιατί σε βοηθάει να βελτιωθείς με την προϋπόθεση ότι δεν επαναπαύεσαι στο σημείο που αρχίζεις να βαριέσαι .

Πως σχολιάζεις γενικά το επίπεδο μουσικότητας στην Ελλάδα;

Εντάξει αυτή η χώρα σε αναγκάζει να είσαι αυτοδίδακτος .Υπάρχουν βέβαια τα Ωδεία αλλά πιστεύω πως πολύ λίγα από αυτά σου μαθαίνουν να παίζεις μουσική .Ύστερα από δώδεκα χρόνια εκμάθησης ενός οργάνου , οι μαθητές δεν είναι σε θέση να «νοιώσουν» την μουσική ,είναι πολύ πειθαρχημένοι και δεν μπορούν να εκφράσουν τον εαυτό τους .Από την άλλη μεριά υπάρχει η παραδοσιακή μουσική –το δημοτικό τραγούδι και δημοτική μουσική .Εδώ υπάρχουν αυτοδίδακτοι μουσικοί από τα νησιά και τη Βόρεια Ελλάδα , οι άνθρωποι αυτοί είναι ελεύθεροι μουσικοί δεν ξέρουν πώς να μιλήσουν για την μουσική αλλά έχουν ωραία μορφή αυτοέκφρασης . Ανάμεσα σε αυτά τα δυο επίπεδα υπάρχουν και οι αυτοδίδακτοι μουσικοί που ακούνε δίσκους ,εξασκούνται ,παίζουν και αγαπούν την μουσική .Μερικοί από αυτούς μπορεί να μην είναι ταλαντούχοι αλλά υπάρχουν άλλοι που δημιουργούν με την δική τους μέθοδο .Αυτό που είναι δύσκολο για αυτούς είναι να βρεθούν όλοι μαζί .Θα έχουν όλοι την δική τους άποψη για το πώς θα πρέπει να παίζονται τα κομμάτια .



Σε ικανοποιεί σήμερα το επίπεδο των νέων μουσικών;

Το παράπονο μου από τους νέους μουσικούς που έχω συναντήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είναι η έλλειψη της αυθεντικότητας που τους διακρίνει .Πιστεύουν ότι αν μιμηθείς για παράδειγμα έναν Αμερικανό σαξοφωνίστα τότε είσαι καλός , δεν δίνουν έμφαση στην αυθεντικότητα .Το να μελετάς άλλους ανθρώπους πως παίζουν δεν είναι αρκετό

Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεσαι στην Ελλάδα ποιους Έλληνες μουσικούς ξεχώρισες;

Για μένα ο Βασίλης Σούκας ήταν ένα μεγάλο κεφαλαίο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής ήταν ένας σπουδαίος κλαρινίστας .Υπάρχουν βέβαια πολλοί νέοι άνθρωποι που είναι λιγότεροι γνωστοί όπως ο Γιώργος Φακανάς και Τάκης Φαραζής που παίζουν αυθεντικά . Όσο από τραγουδιστές που μπορούν να είναι τόσο καλοί όσο και η φωνή τους είναι η Έλλη Πασπαλά (η οποία μεγάλωσε «μουσικά» στην Αμερική) , η Ελένη Τσαλιγοπούλου (που αποδίδει υπέροχα τον παραδοσιακό ήχο) , ενώ δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα.


Τι αποκόμισες από την συνεργασία σου με τον Γιώργο Νταλάρα ;

Σέβομαι τον Γιώργο Νταλάρα γνωρίζει καλά το αντικείμενο του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ απαραίτητα με την πορεία που έχει πάρει , με το ταλέντο του θα μπορούσε να κάνει κάτι πιο αυθεντικό .Δεν λέω ότι θα έπρεπε να είναι λιγότερο εμπορικός - η εμπορικότητα δεν αποκλείει την αυθεντικότητα .Αυτό που περιμένω από έναν καλό μουσικό είναι ένα είδος αλλαγής και ανάπτυξης γιατί πρέπει να εκφράζεσαι από το πώς είναι η ζωή σου .

Εδώ θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την συνομιλία που είχαμε ,και να σου ευχηθώ ότι καλύτερο επαγγελματικά.

Και εγώ σε ευχαριστώ και ελπίζω να τα ξαναπούμε !!! 
 
 

 
* Ο Στάθης Χαρπαντίδης συνομίλησε  με τον  David Lynch

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου